wtorek, 27 grudnia 2011


będą mówić,że nie żyjesz....
nie uwierzę im!
będziesz wtedy błękitnym niebem
zieloną trawą
uśmiechniętą twarzą,którą widzę przed niebieskim domem
będziesz wspomnieniem spaceru nad rzeczkę,na mostek...
wspomnieniem wakacji na wsi
czarnej stodoły
kaflowego pieca
ciepłych słów "Gosiu"


...do zobaczenia...


6 komentarzy:

  1. nie wiem kim była ta kobieta, ale mam nadzieję, że tam w "innym wymiarze" jest jej dobrze!

    Przykro mi, że straciłaś kogoś bliskiego!

    OdpowiedzUsuń
  2. ....strata kogoś bliskiego jest czymś najgorszym w życiu..tego najbardziej się obawiam..
    Trzymaj się Gosiu...

    OdpowiedzUsuń
  3. magnolia i tara-dziękuję za odwiedziny kochane i miłe słowa.
    to siostra mojej mamy,zmarła nagle na zawał m.sercowego...była naprawdę super..

    OdpowiedzUsuń
  4. oj oj .......brak słów za to łez mam pełne oczy!!!!!!!cholera jasna.....

    OdpowiedzUsuń
  5. Monia,ja tez ani nie mogę w to uwierzyć ,ani się z tym pogodzić

    OdpowiedzUsuń
  6. O Boże,wspomnienia wróciły....nie mogę pozostała pustka i ogromny żal:(

    OdpowiedzUsuń